Άρθρο του Αν. Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Νίκου Τόσκα στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»
Τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα δημιουργούνται για να αντιμετωπίσουν μεγάλες κρίσεις και να υπερασπιστούν συμφέροντα κοινωνικών μαζών, οι οποίες σε αντίθετη περίπτωση θα βρίσκονταν κατακερματισμένες και επόμενα ηττημένες.
Στις...
σημερινές συνθήκες και υπό την κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, δεν φαίνεται να μπορεί να διατηρηθεί η επιβίωση όχι μόνο της παραδοσιακής μεσαίας τάξης αλλά ούτε και μεγάλου μέρους της εύπορης κυρίαρχης τάξης.
Η συμμετοχή των εργαζομένων στην παραγωγική διαδικασία έχει συρρικνωθεί και τα εισοδήματά τους έχουν εξανεμισθεί. Και αυτό γιατί η ίδια η ζήτηση μειώθηκε σημαντικά, τα προϊόντα δεν μπορούν να διατεθούν και άρα η παραγωγή τους φθίνει.
Οι ανισότητες ανάμεσα σε μια μικρή μερίδα της άρχουσας τάξης και της μεγάλης μάζας των εργαζομένων διαρκώς διευρύνονται.
Αυτές οι ανισομέρειες καθορίζουν ήδη την επόμενη αστάθεια και αυτή συνδέεται αναπόφευκτα με γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Σε τέτοιες συνθήκες οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις είναι όχι μόνο κυκλικές αλλά και συχνές, με μεγάλη διάρκεια.
Και το ερώτημα που τίθεται: Μπορεί να υπάρξει νέα ώθηση της οικονομίας με εγγυήσεις για κοινωνική ειρήνη;
Αυτή τη στιγμή, είναι πλέον ελάχιστοι οι αναξιοποίητοι φυσικοί πόροι μετά την υπερεκμετάλλευση των τελευταίων δύο αιώνων. Είναι επίσης δεδομένο ότι και οι νέες μεγάλες τεχνολογικές πρόοδοι δεν αναμένεται να τροφοδοτήσουν νέες θέσεις εργασίας. Δεδομένης και της άρνησης της άρχουσας τάξης να μοιρασθεί τα κέρδη της, δεν είναι ορατή μια μεγάλη οικονομική ανάπτυξη που θα ωφελήσει μεγάλο αριθμό εργαζόμενων.
Και το επόμενο ερώτημα που προκύπτει: Τι μπορεί να αλλάξει για το κοινό καλό και το συμφέρον των πολλών; Μπορεί να μεγαλώσει η πίτα και να μοιρασθεί πιο δίκαια;
Με άλλα λόγια, μπορεί να δημιουργηθούν παραγωγικές δυνάμεις που στη συνέχεια θα προκαλέσουν νέες παραγωγικές σχέσεις και αυτές να δημιουργήσουν πιο δίκαιη κατανομή;
Μπορούν να συνεργαστούν σε μετωπικά σχήματα όσοι παράγουν με τον έναν ή άλλο τρόπο ώστε να παίξουν πιο κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή;
Μπορούν οι δυνάμεις της εργασίας και οι πολιτικές ηγεσίες της Αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας να συνασπιστούν παραμερίζοντας τις ιδεολογικές διαφορές και στοχεύσεις του μέλλοντος ή θα συνεχίσουν να πορεύονται υποταγμένες στο 1% της κυρίαρχης χρηματοπιστωτικής και ασθενικά παραγωγικής κυρίαρχης τάξης;
Στην Ευρώπη οι ασθενείς ακόμη δυνάμεις που εκπροσωπούν την παραγωγή κάνουν προσπάθειες να συνεργαστούν. Είναι αναγκαίο γιατί χωρίς παραγωγή δεν μπορεί να υπάρξουν παραγωγικές δυνάμεις. Κάποιοι ασκούν κριτική στη γραμμική αυτή σχέση, η αλήθεια όμως αυτή δεν ανατρέπεται με λόγια και εύκολο τρόπο.
Φαίνεται ότι η συνεργασία και οι μετωπικές προσπάθειες για άλλη μία φορά θα αποτελέσουν μονόδρομο για την αντιστροφή της πορείας του νεοφιλελευθερισμού, που ταλαιπώρησε τους εργαζόμενους αφού πρώτα τους παραπλάνησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Οι δισταγμοί της σοσιαλδημοκρατίας ή πολύ περισσότερο οι προσπάθειες μοναχικής πορείας με την ψευδαίσθηση ότι οι λαϊκές μάζες θα ακολουθήσουν «πεφωτισμένους -ες» είναι αντανάκλαση στην έρημο αλλά και προσβολή σε έναν λαό που έχει υποφέρει.
«Ο,τι είναι αναγκαίο είναι αληθινό». Και αναγκαίο είναι να παράγουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, εκμεταλλευόμενοι τις τεχνολογικές γνώσεις μιας από τις πιο μορφωμένες γενιές νέων, να δημιουργούμε λειτουργικές δομές (με τη λιγότερη δυνατή γραφειοκρατία) και να συνδέουμε πολιτικά και δημοκρατικά τις δυνάμεις της παραγωγής.
Στη χώρα μας, μαζί με την προσπάθεια αύξησης της πίτας, οφείλουμε να συμβάλουμε ώστε να δημιουργηθεί το μεγάλο πολιτικό μέτωπο των δημοκρατικών δυνάμεων, που θα κρατήσει τη χώρα και τον λαό της όρθιο και θα συμβάλει μελλοντικά στο δικαιότερο μοίρασμά της. Οφείλουμε να προσπαθήσουμε. Η απομόνωση οδηγεί σε ήττα.
Συνέντευξη Αν. Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Νίκου Τόσκα στην εφημερίδα «Αυγή»
Ο Αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας παραχώρησε συνέντευξη στη δημοσιογράφο Έλλη Ζώτου και στην εφημερίδα «Αυγή».
Η συμμετοχή των εργαζομένων στην παραγωγική διαδικασία έχει συρρικνωθεί και τα εισοδήματά τους έχουν εξανεμισθεί. Και αυτό γιατί η ίδια η ζήτηση μειώθηκε σημαντικά, τα προϊόντα δεν μπορούν να διατεθούν και άρα η παραγωγή τους φθίνει.
Οι ανισότητες ανάμεσα σε μια μικρή μερίδα της άρχουσας τάξης και της μεγάλης μάζας των εργαζομένων διαρκώς διευρύνονται.
Αυτές οι ανισομέρειες καθορίζουν ήδη την επόμενη αστάθεια και αυτή συνδέεται αναπόφευκτα με γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Σε τέτοιες συνθήκες οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις είναι όχι μόνο κυκλικές αλλά και συχνές, με μεγάλη διάρκεια.
Και το ερώτημα που τίθεται: Μπορεί να υπάρξει νέα ώθηση της οικονομίας με εγγυήσεις για κοινωνική ειρήνη;
Αυτή τη στιγμή, είναι πλέον ελάχιστοι οι αναξιοποίητοι φυσικοί πόροι μετά την υπερεκμετάλλευση των τελευταίων δύο αιώνων. Είναι επίσης δεδομένο ότι και οι νέες μεγάλες τεχνολογικές πρόοδοι δεν αναμένεται να τροφοδοτήσουν νέες θέσεις εργασίας. Δεδομένης και της άρνησης της άρχουσας τάξης να μοιρασθεί τα κέρδη της, δεν είναι ορατή μια μεγάλη οικονομική ανάπτυξη που θα ωφελήσει μεγάλο αριθμό εργαζόμενων.
Και το επόμενο ερώτημα που προκύπτει: Τι μπορεί να αλλάξει για το κοινό καλό και το συμφέρον των πολλών; Μπορεί να μεγαλώσει η πίτα και να μοιρασθεί πιο δίκαια;
Με άλλα λόγια, μπορεί να δημιουργηθούν παραγωγικές δυνάμεις που στη συνέχεια θα προκαλέσουν νέες παραγωγικές σχέσεις και αυτές να δημιουργήσουν πιο δίκαιη κατανομή;
Μπορούν να συνεργαστούν σε μετωπικά σχήματα όσοι παράγουν με τον έναν ή άλλο τρόπο ώστε να παίξουν πιο κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή;
Μπορούν οι δυνάμεις της εργασίας και οι πολιτικές ηγεσίες της Αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας να συνασπιστούν παραμερίζοντας τις ιδεολογικές διαφορές και στοχεύσεις του μέλλοντος ή θα συνεχίσουν να πορεύονται υποταγμένες στο 1% της κυρίαρχης χρηματοπιστωτικής και ασθενικά παραγωγικής κυρίαρχης τάξης;
Στην Ευρώπη οι ασθενείς ακόμη δυνάμεις που εκπροσωπούν την παραγωγή κάνουν προσπάθειες να συνεργαστούν. Είναι αναγκαίο γιατί χωρίς παραγωγή δεν μπορεί να υπάρξουν παραγωγικές δυνάμεις. Κάποιοι ασκούν κριτική στη γραμμική αυτή σχέση, η αλήθεια όμως αυτή δεν ανατρέπεται με λόγια και εύκολο τρόπο.
Φαίνεται ότι η συνεργασία και οι μετωπικές προσπάθειες για άλλη μία φορά θα αποτελέσουν μονόδρομο για την αντιστροφή της πορείας του νεοφιλελευθερισμού, που ταλαιπώρησε τους εργαζόμενους αφού πρώτα τους παραπλάνησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Οι δισταγμοί της σοσιαλδημοκρατίας ή πολύ περισσότερο οι προσπάθειες μοναχικής πορείας με την ψευδαίσθηση ότι οι λαϊκές μάζες θα ακολουθήσουν «πεφωτισμένους -ες» είναι αντανάκλαση στην έρημο αλλά και προσβολή σε έναν λαό που έχει υποφέρει.
«Ο,τι είναι αναγκαίο είναι αληθινό». Και αναγκαίο είναι να παράγουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, εκμεταλλευόμενοι τις τεχνολογικές γνώσεις μιας από τις πιο μορφωμένες γενιές νέων, να δημιουργούμε λειτουργικές δομές (με τη λιγότερη δυνατή γραφειοκρατία) και να συνδέουμε πολιτικά και δημοκρατικά τις δυνάμεις της παραγωγής.
Στη χώρα μας, μαζί με την προσπάθεια αύξησης της πίτας, οφείλουμε να συμβάλουμε ώστε να δημιουργηθεί το μεγάλο πολιτικό μέτωπο των δημοκρατικών δυνάμεων, που θα κρατήσει τη χώρα και τον λαό της όρθιο και θα συμβάλει μελλοντικά στο δικαιότερο μοίρασμά της. Οφείλουμε να προσπαθήσουμε. Η απομόνωση οδηγεί σε ήττα.
Συνέντευξη Αν. Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Νίκου Τόσκα στην εφημερίδα «Αυγή»
Ο Αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας παραχώρησε συνέντευξη στη δημοσιογράφο Έλλη Ζώτου και στην εφημερίδα «Αυγή».
Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης:
* Είδαμε μια ομοσπονδία συνδικαλιστών αστυνομικών, την ΠΟΑΣΥ, να αναλαμβάνει έναν «ασυνήθιστο» ρόλο, με ρητορική περί βίας μετά τη Μεταπολίτευση, ενώ λίγη ώρα μετά τη γνωστοποίηση της απαγόρευσης της συγκέντρωσης, ο πρόεδρός της Γρ. Γερακαράκος σε εκπομπή μιλούσε για εισήγηση για ανάλογη πρωτοβουλία στο Μενίδι. Θεωρείτε ότι η ΠΟΑΣΥ αναλαμβάνει έναν ρόλο που δεν ταιριάζει σε συνδικαλιστικό όργανο; Ότι προσπαθεί να προκαλέσει μια τεχνητή ένταση;
– Δεν πρέπει να μιλάμε πλέον για την ΠΟΑΣΥ, αλλά για τη Νέα Δημοκρατία και ειδικά για τα ακροδεξιά βαρίδια της, τα οποία προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν σαν πολιορκητικό κριό την ΠΟΑΣΥ, το συνδικαλιστικό όργανο των κατώτερων αστυνομικών, την οποία έβαλαν να ισχυρίζεται πως είναι θεματοφύλακας αρχών και αξιών, της δικαιοσύνης, της ισότητας και της δημοκρατίας. Υπάρχει και η ΠΟΑΞΙΑ, των αξιωματικών, η οποία δεν συμμετέχει σε αυτές τις ενέργειες. Να υπενθυμίσω ότι ο ρόλος της αστυνομίας, του στρατού και των άλλων κρατικών μηχανισμών είναι καθορισμένος από το σύνταγμα και απορώ πώς η Ν.Δ. μπαίνει στον ολισθηρό κατήφορο της χρησιμοποίησης κρατικών οργάνων, και μάλιστα οργάνων του σκληρού μηχανισμού του κράτους, προκειμένου να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση και τη χώρα, γιατί αυτό γίνεται σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της χώρας. Πιστεύω ότι είναι σε τελείως λάθος κατεύθυνση, φεύγει από τα πολιτικά αποδεκτά όρια της αντιπολίτευσης.
Να υπενθυμίσω ότι την ίδια στιγμή ήταν σε εξέλιξη συζήτηση για καθαρά θέματα βελτίωσης των συνθηκών των αστυνομικών, τα οποία άφησαν οι συνδικαλιστές για να εξυπηρετήσουν αυτά που είδατε ότι επιδίωξαν.
* Θεωρείτε πιθανό την περαιτέρω χρησιμοποίηση των αστυνομικών στην προσπάθεια της Ν.Δ. να επαναφέρει στην πολιτική ατζέντα το ζήτημα του νόμου και της τάξης, το οποίο προφανώς θεωρεί προνομιακό πεδίο για την ίδια;
– Η αντιπολίτευση και το κάθε κόμμα μπορεί να προτάξει και να φέρει στην επιφάνεια οποιοδήποτε θέμα πρέπει να συζητηθεί, πλην όμως δεν έχει κανένα δικαίωμα η αντιπολίτευση, όπως έτσι νόμιζε για κάποιες δεκαετίες, να χρησιμοποιεί τους σκληρούς μηχανισμούς του κράτους σαν προνομιακούς χώρους. Τους χρησιμοποίησε αρκετά τόσα χρόνια και ξέρουμε πόσο υπέφερε αυτός ο τόπος από αυτή τη χρησιμοποίηση αλλά και πόσο διέβρωσε τα σώματα και των αστυνομικών, και των άλλων κρατικών μηχανισμών με τους ρουσφετολογικούς της μηχανισμούς. Οι αστυνομικοί πλέον είναι αποφασισμένοι -φαίνεται στις συζητήσεις, στην καθημερινότητα- να δουλέψουν όπως οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, φιλότιμα και με τεράστια προσπάθεια και σε δύσκολες και επικίνδυνες πολλές φορές συνθήκες και δεν λαμβάνουν υπόψη τις επιπολαιότητες κάποιων που ισχυρίζονται ότι είναι συνδικαλιστές. Στην πραγματικότητα, είναι όργανα της αντιπολίτευσης και επιδιώκουν άλλα πράγματα.
* Είχαμε το βράδυ της Πέμπτης κάποια επεισόδια στα Εξάρχεια. Τα συνδέετε με τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία της ΠΟΑΣΥ;
Αυτά τα μικρής κλίμακας επεισόδια που συνέβησαν γύρω από τα Εξάρχεια επιβεβαιώνουν ακριβώς την ορθότητα της απόφασης της απαγόρευσης από τις αστυνομικές αρχές. Η προσπάθεια δημιουργίας συγκέντρωσης μέσα στα Εξάρχεια ήταν μια προσπάθεια εκ του πονηρού, όπως κάθε Έλληνας πολίτης καταλαβαίνει, προκειμένου να δημιουργηθούν επεισόδια και όχι να επιλυθούν προβλήματα και γι’ αυτό λέω ότι ήταν σε προβοκατόρικη κατεύθυνση. Εμείς, τα αστυνομικά όργανα, είτε συνδικαλιστικά είτε οποιαδήποτε, πρέπει να επιδιώκουμε την εξομάλυνση καταστάσεων, την επίλυση προβλημάτων και όχι συγκρούσεις.
Η απόφαση φάνηκε ότι ήταν σωστή και παρόμοιες αποφάσεις θα ληφθούν εφόσον χρειαστεί σε άλλες περιπτώσεις που υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί ένταση. Αναρωτιέμαι, εάν έβγαζαν το καπέλο του συνδικαλιστή. Η ΠΟΑΣΥ και καλούνταν να αποφασίσουν σαν αστυνομικοί για αυτή τη συγκέντρωση, τι απόφαση θα έπαιρναν;
* Με αφορμή αυτά τα επεισόδια, η Ν.Δ. έσπευσε να επιτεθεί ξανά και σε εσάς, και στην κυβέρνηση και να κάνει λόγο για παράδοση του κέντρου της Αθήνας στην αναρχία από την κυβέρνηση, σημειώνοντας ότι οι συγκεντρώσεις απαγορεύονται για όλους, όχι όμως για τους μπαχαλάκηδες. Πώς θα το σχολιάζατε;
– Εγώ θα καλούσα και τώρα τη Ν.Δ. να μας πει. Στηρίζει τις συγκεντρώσεις αυτές προκειμένου να επιλυθούν κοινωνικά προβλήματα; Εδώ πρόκειται για καθαρή υποκρισία. Στήριξη σε μερικές περιπτώσεις, ενώ σε άλλες μάσαγε τα λόγια της η Ν.Δ. Έγινε προκειμένου να αποσταθεροποιηθούν καταστάσεις. Η προσπάθεια της Ν.Δ., και φαίνεται και από τις συνεντεύξεις του Κ. Μητσοτάκη στο εξωτερικό, είναι να αποσταθεροποιηθεί η κυβέρνηση.
Το ίδιο προσπαθεί σε συνεχή βάση και αναρωτιέμαι τι γινόταν τα προηγούμενα χρόνια που δεν υπήρχε καμία σύλληψη για ναρκωτικά στα Εξάρχεια, καμία σύλληψη μεγαλεμπόρων ναρκωτικών σε όλη τη χώρα, όταν δεν υπήρχε καμία σύλληψη σπείρας που έκλεβε χρυσαφικά σε όλη τη χώρα. Τώρα ας κάνουν κάποιοι μια απλή σύγκριση με απλά μαθηματικά.
Είναι σκέτη προπαγάνδα από την ηγεσία της Ν.Δ. και τους κύκλους τους ακροδεξιούς, οι οποίοι έχουν πάρει το πάνω χέρι σε αυτό το κόμμα και προσπαθούν να συμπράξουν με ό,τι ακροδεξιό υπάρχει σε αυτή τη χώρα. Και εδώ αναρωτιέμαι, οι φιλελεύθεροι της Ν.Δ., οι απλοί πολίτες που έχουν συντηρητικές φιλελεύθερες απόψεις, συμφωνούν με αυτές τις επιλογές της ηγεσίας του κόμματός τους αυτή τη στιγμή; Οι ίδιοι οι βουλευτές της Ν.Δ. συμφωνούν με αυτές τις επιλογές αποσταθεροποίησης της χώρας, τις οποίες κάνει η ηγεσία συγκεκριμένων κύκλων, του κύριου Γεωργιάδη, του κύριου Πλεύρη -έχουν σημασία και τα ονόματα-, του κύριου Λαζαρίδη, πρώην δημοσιογράφου της “Ελεύθερης Ώρας”; Έχουν σημασία όλες αυτές οι λεπτομέρειες.
Επιδιώκουν με πολλαπλές μεθοδεύσεις τον ίδιο σκοπό, την κατάληψη της εξουσίας. Στα κοινοβουλευτικά, δημοκρατικά πολιτεύματα, η εξουσία δεν επιτυγχάνεται με κατάληψη, αλλά με άλλους τρόπους, καθορισμένους από το σύνταγμα.
* Για τις κατηγορίες για την ίδια την απαγόρευση της συγκέντρωσης τι απαντάτε;
-Το 2014, ο κύριος Σαμαράς απαγόρευσε τη συγκέντρωση εργαζομένων στη ΔΕΘ προκειμένου να μην του χαλάσουν τη φιέστα. Μιλάμε για απαγόρευση συγκέντρωσης με εργατικές διεκδικήσεις. Εδώ δεν ήταν εργατικές οι διεκδικήσεις των αστυνομικών. Ήταν η επιβολή συγκεκριμένων απόψεων και η τάχα επίλυση κοινωνικών προβλημάτων. Με ποιο δικαίωμα αστυνομικοί επιδιώκουν με αυτόνομο τρόπο να επιλύσουν κοινωνικά προβλήματα, αν υπάρχουν; Αυτοί είναι ρόλοι που δεν έχει κανένα δικαίωμα να παίξει κανένα συνδικαλιστικό όργανο αστυνομικών, στρατιωτικών. Δεν το έχει επιδιώξει ούτε όργανο άλλου εργασιακού χώρου, πολύ περισσότερο εργαζομένων στους σκληρούς μηχανισμούς του κράτους, οι οποίοι πρέπει να είναι πάρα πολύ πειθαρχημένοι προκειμένου να εξυπηρετούν και το κοινωνικό σύνολο, και το κράτος. Δεν είναι ασύδοτοι μηχανισμοί ή ελεγχόμενοι από κάποια κόμματα, όπως τους ήθελαν τόσα χρόνια, προκειμένου να εξυπηρετούν ρουσφετολογικούς μηχανισμούς και κομματικές επιδιώξεις. Έτσι ήθελαν το κράτος τόσα χρόνια, έτσι το θέλουν και τώρα. Όσο είμαστε εμείς κυβέρνηση και εγώ υπουργός, ασυδοσία στην αστυνομία δεν θα υπάρχει.
