Σαββίδης Παναγιώτης
Από το Σικάγο στην Καισαριανή, ζήτω η 1 Μάη και οι αγώνες ταξικοί. Όσο και να προσπάθησαν να αλλοιώσουν το περιεχόμενο της 1 Μάη οι μηχανισμοί προπαγάνδας και εκμαύλισης συνειδήσεων του διεθνές καπιταλισμού, ότι αυτή την μέρα πρέπει να πάρουμε τα βουνά, τα δάση, να επισκεφτούμε την φύση και να γιορτάσουμε την άνοιξη φτιάχνοντας στεφάνια από λουλούδια και ψήνοντας. Η...
1 Μάη μένει στην επικαιρότητα για τους αγώνες της εργατικής τάξης θυμίζοντας την ανείρευτη πάλη με την αστική τάξη, την καπιταλιστική εργοδοσία και του μηχανισμούς της, για αυτό η 1 Μάη είναι μάχη ταξική.
131 χρόνια μετά από τους αιματηρούς αγώνες των εργατών του Σικάγου για ανθρώπινα ωράρια δουλειάς 8 ώρες, για ικανοποιητικούς μισθούς, για ασφάλιση, τα δικαιώματα των εργαζομένων μπαίνουν στο δόκανο για να συνθλιφθούν μέσο των << μνημονίων >> σήμερα, για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων αναγορεύοντας μάλιστα την λεηλασία του Ελληνικού λαού σε << Εθνικό >> στόχο στο όνομα της περιβόητης ανάπτυξης.
Θέλουν τον λαό συνένοχο να τραβάει αυτός σιγά, σιγά την θηλιά που τον έχουν βάλει, να θυσιάσει την ίδια του την ζωή για την καπιταλιστική κερδοφορία που στις σημερινές συνθήκες ανάπτυξης του καπιταλισμού, όξυνσης των ανταγωνισμών και αντιθέσεων των καπιταλιστών , των μονοπωλίων, αυτός ο δρόμος είναι κόλαση για τους λαού, για τον λαό της χώρας μας.
Δικαιώματα – σύγχρονες λαϊκές ανάγκες δεν συμβαδίζουν με την καπιταλιστική κερδοφορία, αφού η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των κεφαλαιοκρατών προϋποθέτουν την αφαίμαξη του εργατικού – λαϊκού εισοδήματος, την κατακρήμνιση των εργασιακών δικαιωμάτων, κοινωνικών παροχών, την διάλυση της ασφάλισης, την μετατροπή των συντάξεων σε επιδόματα φτώχειας, φτώχεια και εξαθλίωση για τους πολλούς.
Αυτός είναι ο σύγχρονος κόσμος του καπιταλισμού που ότι δεν λύνει με πολιτικά μέσα τα λύνει με τους πολέμους, με της ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, σκηνικό που βλέπουμε σε εξέλιξη αυτό τον καιρό σε Συρία, Ιράκ και με περιοχές να θυμίζουν πυριτιδαποθήκη όπως στην Ουκρανία, Λιβύη αλλά και στην γειτονιά μας τα Βαλκάνια.
Για αυτό τροφοδοτούν, υποστηρίζουν και ενισχύουν ποικιλόμορφα εθνικιστές, φασίστες σε κάθε περιοχή οι ιμπεριαλιστές, για να αξιοποιηθούν τον κατάλληλο χρόνο, δημιουργώντας τεχνητές εντάσεις και να αποτελέσουν άλλοθι για της ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, αυτό το ζήσαμε με τον βομβαρδισμό της Σερβίας το 1999 και πιο πριν το 1994 με τον εμφύλιο στην πρώην Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία, κ.α.
Για αυτό ο εθνικισμός δεν είναι πατριωτισμός, στοιχίζεται πίσω από ιμπεριαλιστικούς πόλους και υπερασπίζεται ξένα ως προς τα ταξικά συμφέροντα του λαού, προβοκάροντας την ίδια ώρα την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης , την λαϊκή συμμαχία, χάριν των συμφερόντων της αστικής τάξης και των καπιταλιστών που υπερασπίζεται, για αυτό θέλει τον λαό να μην παλεύει εναντίον τους, ακόμα και την ώρα όταν αυτοί τον συνθλίβουν για τα ταξικά τους οικονομικά συμφέροντα.
Αυτός είναι και ο ρόλος των ναζί της << χρυσής αυγής >> στην χώρα μας και πάσης φύσεως πατριδοκάπηλων, εθνικιστικών, φασιστικών φωνών.
Οι ναζί και οι φασίστες αποτελούν ισχυρό ανάχωμα στην ριζοσπαστικοποίηση των εργατιών – λαϊκών δυνάμεων, δρουν ύπουλα και συγκαλυμμένα αξιοποιώντας τα λαϊκά αδιέξοδα που δημιουργεί ο καπιταλισμός.
Ο καπιταλισμός στο μονοπωλιακό του στάδιο τον ιμπεριαλισμό, με βάση της νομοτέλειες του για τη παραπέρα διαιώνιση του σαν οικονομικοκοινωνικό σύστημα, απαιτεί αντικειμενικά φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση, πολέμους.
Έτσι μακροημερεύει το σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης. Οι αντιθέσεις και οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, τάση που ενισχύεται με την καπιταλιστική οικονομική κρίση που δημιουργεί η υπερσυσωρρευση κεφαλαίων και η υπερπαραγωγή προϊόντων.
Για το ξεπέρασμα της κρίσης για λογαριασμό του συστήματος, απαιτείται καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων ( απολύσεις, κλείσιμο επιχειρήσεων κ.α.), ακόμα και ένα τμήμα του κεφαλαίου να σταματήσει την οικονομική του δραστηριότητα η να την αλλάξει στα πλαίσια της αναρχίας στην παραγωγική διαδικασία, αφού ο καπιταλιστής παίρνει υπόψη μόνο τα κέρδη και υπερκέρδη του και όχι της ανάγκες και της δυνατότητες κάποιας παραγωγικής βάσης, βλ. παράδειγμα ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Αυτή την στρατηγική υπηρετούν τα << μνημόνια>> στην Ελλάδα που στηρίζουν όλα τα κόμματα ( ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ - Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ – ΚΟΜΜΑ ΛΕΒΕΝΤΗ – ΠΟΤΑΜΙ ) πλην του ΚΚΕ, για αυτό εξαθλιώνεται καθημερινά ο λαός μας.
Αυτό το σύστημα που σαπίζει και ανιτδραστικοποιήται προστατεύουν οι ναζί και οι φασίστες μέσα από τα εθνικόφρονα λογύδρια τους και τα ψέματα. Με τα αφεντικά και το κεφάλαιο είναι και ας ονοματίζουν ανέξοδα σποραδικά κάποια ονόματα κεφαλαιοκρατών, αφού και αυτή παίρνουν μέρος σαν οργανικό τμήμα του συστήματος στον ενιδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό, με αποτέλεσμα να παίζουν τον λαγό για άλλους καπιταλιστές βρίζοντας κάποιους άλλους.
Λύση για τον λαό δεν είναι και η καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής που ευαγγελίζονται ( ΛΑΕ – ΕΠΑΜ κ.α. ) , αφού το νόμισμα από μόνο του δεν είναι το πρόβλημα για τα λαϊκά αδιέξοδα και προβλήματα, αλλά οι πολιτικές που υπηρετούν την στρατηγική της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Και σε αυτή την περίπτωση ο λαός θα αναγκαστεί να κάνει πάλι θυσίες για να ευνοηθούν καπιταλιστές που βλέπουν να προωθούνται καλύτερα τα ταξικά – οικονομικά τους συμφέροντα με την μεταστροφή σε εθνικό νόμισμα.
131 χρόνια μετά από τον ξεσηκωμό των εργατών στο Σικάγο μπορούμε να αντλήσουμε πείρα και εμπειρία για την συνολική πορεία της προοπτικής της εργατικής τάξης των λαών γενικότερα.
Δεν φτάνει μια καλή διαπραγμάτευση της εργατικής δύναμης στο σύστημα αυτό, γιατί δικαιώματα που κατακτήσαμε κα γνωρίσαμε, κάτω από προϋποθέσεις για λογαριασμό των καπιταλιστών, της ανταγωνιστικότητας και αυξανόμενης κερδοφορίας τους, πάρθηκαν πίσω.
Κυρίως η αντεργατική – αντιλαϊκή επίθεση - επέλαση ξεκίνησε με της ανατροπές των πρώην σοσιαλιστικών χωρών στην Ανατολική Ευρώπη και Κεντρική Ασία και επηρέασε αυτό το παγκόσμιο εργατικό – κομμουνιστικό κίνημα με αποτέλεσμα να οπισθοχωρήσει να κυριαρχήσουν δυνάμεις ηττοπάθειας, μοιρολατρίας, του συμβιβασμού και υποταγής, δυνάμεις του ρεφορμισμού – οπορτουνισμού, ώστε πιο εύκολα ανατράπηκαν εργατικά – λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις.
131 χρόνια μετά, η εργατική τάξη της χώρας μας, ο λαός μας συνολικότερα θα στείλει το δικό του ταξικό μήνυμα και λαϊκής συμμαχίας για να τιμήσουν τους νεκρούς της εργατικής τάξης σε αυτή την πρωτομαγιά.
Το δίκιο είναι με το μέρος του λάου, με μέγιστη λαϊκή οργάνωση, με ταξική ενότητα των εργαζομένη, σε λαϊκή συμμαχία με τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού μπορούμε να περάσουμε στην αντεπίθεση και να νικήσουμε.
Η ιστορία δεν σταμάτησε με της ανατροπές των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, έγινε σημαντικό πισωγύρισμα αλλά δεν σταματάει εκεί η ιστορία, η ταξική πάλη συνεχίζεται ακόμα και όταν οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί συσχετισμοί δυνάμεων είναι αρνητικοί για το εργατικό – λαϊκό κίνημα, για τον λαό, που τους παίρνουμε υπόψη μόνο για τους ανατρέψουμε και όχι για να συμβιβαστούμε και υποταχθούμε.
Συνεχίζουμε μέχρι την τελική νίκη, οξύνοντας την ταξική πάλη στην χώρα μας, για τους μικρούς και μεγάλους αγώνες που έρχονται, για να βάλουμε εμπόδια στην εφαρμογή παλιών και νέων αντεργατικών – αντιλαϊκών μέτρων, για να απαιτούμε με βάση της σύγχρονες κοινωνικές μας ανάγκες, για να ανακτήσουμε της απώλειες που είχαμε κυρίως τα τελευταία 7 χρόνια με τα << μνημόνια >> και παράλληλα οργανώνουμε την εργατική – λαϊκή αντεπίθεση, συγκεντρώνοντας δυνάμεις χειραφετημένες από την αστική ιδεολογία και αστική πολιτική, αποφασισμένες για την ταξική σύγκρουση για την ανατροπή.
Εκεί βρίσκεται η προοπτική του λάου, στην ανατροπή στο πεδίο της οικονομίας και εξουσίας, για να οργανώσει ο ίδιος ο εργαζόμενος λαός την οικονομία, με κεντρικό – επιστημονικό σχεδιασμό του κράτους της εργατικής εξουσίας, αλλάζοντας τον χαρακτήρα στα μέσα παραγωγής μετατρέποντας τα σε κοινωνική – λαϊκή περιουσία, αλλάζοντας τον σκοπό της παραγωγής που δεν θα είναι το καπιταλιστικό κέρδος αλλά η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων λαϊκών – κοινωνικών αναγκών.
Αυτός είναι ο δρόμος για τον λαό, για την κοινωνική απελευθέρωση, σε αυτό τον δρόμο μόνο θα πιάσουν τόπο οι λαϊκές θυσίες.
Ζήτω η εργατική πρωτομαγιά συνεχίζουμε μέχρι την τελική νίκη.
Σαββίδης Παναγιώτης
