Νύχτα της 18/19 Φεβρουαρίου του 1943. Μια ομάδα ανταρτών σαμποτέρ κατευθύνεται στο μεταλλείο χρωμίου στην περιοχή της «Μπάρας» Αγίου Δημητρίου. Εκεί αφού εξουδετερώνει τους...
δύο (2) γερμανούς φρουρούς, τοποθετεί εκρηκτικά και ανατινάζει το μεταλλείο που μέχρι τότε εκμεταλλευόταν, η γνωστή γερμανική εταιρεία CRUPS, για λογαριασμό του γερμανικού στρατού. Οι γερμανοί κατακτητές αφρίζουν απ’ το κακό τους για την ανατίναξη του μεταλλίου και με το ξημέρωμα εισβάλουν στην πλατεία του Αγίου Δημητρίου όπου αιχμαλωτίζουν (31) κατοίκους του χωριού που δεν είχαν προλάβει να καταφύγουν στο βουνό. Στην επιστροφή τους προς Κατερίνη συναντούν και αιχμαλωτίζουν ακόμη (7) κατοίκους του Λιβαδίου και όλους μαζί, τους οδηγούν στην Κατερίνη. Εκεί απαιτούν από τον τότε Δήμαρχο Κατερίνης Αιμίλιο Ξανθόπουλο να μεσολαβήσει για να παραδοθούν οι σαμποτέρ. Την επόμενη και αφού δεν πετυχαίνουν την παράδοση των ανταρτών, οδηγούν τους αιχμαλώτους λίγα μέτρα μακριά από το σιδηροδρομικό σταθμό Κατερίνης όπου και εν ψυχρώ τους εκτελούν για αντίποινα. Συνήθης η τακτική τους, όταν δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ενόπλους επιδίδονταν στη γνωστή τους αιμοσταγή θηριωδία, κάψιμο και καταστροφή των χωριών και εκτέλεση του άμαχου πληθυσμού. Όπως ακριβώς στο Μελιγαλά, στο Ελατοχώρι, στο Δομένικο, στην Καισαριανή και σε τόσες άλλες περιοχές της πατρίδας μας, που άνανδρα και αναίτια εκτέλεσαν χιλιάδες αμάχων και αθώων πολιτών. Την επόμενη χρονιά χάνουν τον πόλεμο. Όμως αμέσως μετά την ήττα τους, οι νικητές, μεταξύ των οποίων και η χώρα μας, δείχνουν το μεγαλείο στους ηττημένους και τους προσφέρουν απλόχερα όχι μόνο τη λήθη και τη συγχώρηση αλλά δεν απαιτούν καμία αποζημίωση για τα εκατομμύρια των θυμάτων και τις καταστροφές που προκάλεσαν. Επίσης δεν απαιτούν την πληρωμή των αναγκαστικών δανείων που επέβαλαν, ώστε έτσι να τους δοθεί η δυνατότητα ανάκαμψης ώστε να μην λιμοκτονήσουν. Αρκετά χρόνια αργότερα, όταν και πάλι ανασυντάσσονται και ορθοποδούν, αναβιώνουν και πάλι μέσα τους οι σύγχρονοι βρικόλακες και τα φαντάσματα του παρελθόντος. Ξυπνάει μέσα τους αρειανισμός, η επεκτατικότητα και η εκδίκηση. Στήνουν περίτεχνα με τη βοήθεια των συνήθων φίλων τους το Δ΄ Ράιχ. Διαφορετικό ως προς τα μέσα, ίδιο και ίσως αποτελεσματικότερο ως προς τις επιπτώσεις. Ζητούν ακριβώς τα ίδια πράγματα και τις ίδιες μεταρρυθμίσεις που επέβαλαν οι πρόγονοί τους στις κατοχικές κυβερνήσεις, για την δήθεν ανάκαμψη της οικονομίας και των συνεπειών της καταστροφής που οι ίδιοι προξένησαν. Αν κάποιος καταφύγει στις εφημερίδες εκείνης της εποχής θα διαβάσει σε πιστή αντιγραφή την ίδια τακτική και τις ίδιες μεθόδους. Θα διαβάσει όλα αυτά που σήμερα απαιτούν και επιβάλλουν στις μέχρι σήμερα μνημονιακές κυβερνήσεις. Καταστροφή δια του οικονομικού αποκλεισμού, των επιχειρήσεων και νοικοκυριών, λιτότητα, απολύσεις, πείνα, αίμα και αναγκαστικό δανεισμό για να πληρώσουμε ξανά τη ζημιά που μας προκάλεσαν εκμεταλλευόμενοι τόσα χρόνια τα οφειλόμενα στη χώρα μας. Ας μας γίνει επιτέλους μάθημα. Ας παραδώσουμε στην κρίση της ιστορίας τους σύγχρονους εφιάλτες και ας αναλάβουν την ιστορική τους ευθύνη έναντι του έθνους, εκείνες οι δυνάμεις που θα κληθούν να επαναφέρουν και πάλι την εθνική μας ανεξαρτησία και κυριαρχία. Τον ευλογημένο μας τόπο πολλοί κατακτητές από αρχαιοτάτων χρόνων ζήλεψαν. Κανένας όμως μέχρι σήμερα δεν κατέκτησε γιατί κανένας δεν υπολόγισε τη δύναμη του Ελληνισμού, δεν υπολόγισε πως όταν ο Ελληνισμός αποφασίσει να ενωθεί πότε θα χάνει, πάντα επιβιώνει και πάντα αποτινάσει τον εκάστοτε φιλόδοξο κατακτητή. Ας αφήσουμε στην άκρη λοιπόν αυτά τα λίγα που μας χωρίζουν και ενωμένοι ας επικεντρωθούμε στον κοινό μας σκοπό. Τιμή και δόξα λοιπόν στους ανώνυμους εκείνους σαμποτέρ που άναψαν τη σπίθα της εξέγερσης και συνέβαλαν στην απελευθέρωση της πατρίδος. Αιωνία η μνήμη των αθώων θυμάτων που τόσο άγρια και αναίτια κόπηκε το νήμα της ζωή τους από τη γερμανική θηριωδία.
Γιώργος Φουστάνης
Γιώργος Φουστάνης
